Ik heb er niet echt een uitleg voor. De laatste weken kom ik niet veel verder dan werken en slapen. Met veel dank aan het lief, dat mij laat slapen. Ik weet niet goed wat het is, maar ik hoor het rondom mij van veel mensen. Het einde van het schooljaar ofzo, hoewel schooljaren al een tijdje niet meer en nog een tijdje niet opnieuw aan mij besteed zijn. Maar ik was de afgelopen weken dus een beetje moe. Alsof ik constant in 't rood stond, op mijn tandvlees zat. En dan was er weinig nodig om mij uit mijn evenwicht te halen. Een kind dat overgeeft in de buggy bijvoorbeeld. Dat soort dingen. Niets echt erg, maar het duurde even voor ik er weer bovenop was. En ik was niet alleen. Zeker vijf mensen vertelden mij de afgelopen weken het even allemaal niet meer te zien zitten.
En ik weet niet helemaal hoe het met hen allemaal zit, maar ik ben er weer bovenop. Kantelmoment was een zeldzame kindvrije vrije dag. Het gebeurt maar zelden, maar ik was toevallig vrij op een donderdag en Jackie mocht naar de crèche. Extra mooi aan thuis zijn op donderdag, is dat er dan een yogales is waar ik naartoe kan. Yoga, het was al meer dan een jaar geleden en ik was nog steeds de meest stijve hark van de klas, maar ik heb ervan genoten. Anderhalf uurtje voor mezelf. Ik was een ander mens. Zoals altijd dacht ik "dit zou ik meer moeten doen". Anders dan altijd maakte ik mezelf niet wijs dat dat dan ook zou gebeuren en dit keer kocht ik dus geen tienbeurtenkaart die maar drie maanden geldig blijft. Slim!
Maar dus. Een goed voornemen: ik ga weer wat regelmatiger proberen te bloggen.
Te beginnen met dit lijstje. Maakte mij blij:
1) Yoga dus.
2) Mijn verjaardag. Intiem gevierd bij Henri met lekker eten. Helaas maakte de vermoeidheid waarvan sprake dat onze weergaloze babysit bij het thuiskomen zei "Amai, jullie zijn vroeg." Tja. Ik wilde alleen maar slapen.
3) Mijn verjaardag. Uitbundiger gevierd in het park, met een heleboel vrienden.
Geïnspireerd door wat wij in parken in Berlijn zagen, stuurde ik op mijn verjaardag een mailtje naar al mijn favoriete mensen. Of ze zondag zin hadden om met mij een glaasje cava te drinken in het park. In Diest - om het merendeel van onze vrienden al te grote verplaatsingen te besparen. Het was een voltreffer. Met een heleboel leuke mensen. Met cava en appelsap. En met kersen en lekkers van Stuckens. En zoals u ziet ook confetti-cakejes van Hema. Die zijn helemaal niet zo lekker, maar ze hebben een belangrijke taak: kinderen vinden ze geweldig. Zodoende blijven er veel meer van die echt lekkere (en ook wel duurdere) koekjes over voor de grote mensen :-)
4) Voetbalpret. Ik ben meer geïnteresseerd in pakweg de voortplanting van de verschillende grassoorten op de Golan-hoogvlakte dan in voetbal, maar het mag gezegd worden: het feit dat de Belgen het tot nu toe nogal goed deden, brengt wel wat sfeer. Op mijn werk bijvoorbeeld, waar hier en daar al eens een collega in volledig zwart-geel-rode outfit gesignaleerd werd. Desalniettemin heb ik nog geen morzel van een match gezien. (trouwens: terwijl ik dit typ zijn ze tegen de VS aan het spelen, naar het gejuich hier in ons gebouw te horen is het gene vette tot nu toe.)
5) de laatste Fou De Coudre van het jaar. Waar plannen gesmeed werden voor volgend jaar. Zoals een Ardeens naaiweekendje. En twee voornemens / uitdagingen van mijnentwege: samen met Miek waag ik me aan de Jacob-broek, (zou neefje Nisse misschien kandidaat zijn?), en samen met Tine maak ik een Jackie-jasje. Omdat ik toch moeilijk geen Jackie-jasje kan maken, daarover was er unanimiteit.
6) een soort van kampeerweekend. Net als we anderhalf jaar geleden met oudjaar deden, trokken we nu met Fienen, mannen en kinderen naar een kampeerhuis in de buurt van onze geboortegrond. Net als anderhalf jaar geleden zag ik daar een beetje tegenop (zoveel inpakken voor zo'n kort tripje!) en net als anderhalf jaar geleden was het reuzeleuk. Anders dan toen zat de baby niet meer in mijn buik maar kroop die lustig rond, genietend van de drukte. Het was geweldig. Mijn vriendinnen zijn fantastisch.
7) avondeten bij De Drie Fonteinen. Neen, dat is geen hoogstaande keuken maar ze kunnen er wel een degelijke steak bakken en de bediening is er vriendelijk én bijzonder kindvriendelijk. Bovendien ligt het ongeveer op de weg van onze regelmatige weekendverblijfplaats (onze ouderlijke woningen dus) naar onze eigen woonst. Precies wat we nodig hadden op zondagavond.
8) alweer een breisel van mijn bomma voor haar achterkleinkind. Het is haar manier om ons regelmatig over de vloer te krijgen. Een toppertje, dit mooie rode jurkje. Een beetje kort misschien, maar dat mag wel bij zo'n kleine pruts.
9) Een paar afgewerkte bestellingen. Uitdagende bestellingen. Van mijn collega die veel scoutsvrienden heeft en dan vlaggetjes wil bestellen waarop dingen staan als "wasbeer en stern", met dan ook graag afbeeldingen van een wasbeer en een stern. Gaat dat? Ja hoor, geen probleem. Ik zeg dat altijd zonder erover na te denken. Na wat gevloek gaat dat dan ook inderdaad. Een wasbeerkop en een sternkop in vilt. Andere bestelling, van diezelfde zotte collega. Geboortevlaggetjes met een afbeelding precies zoals op het geboortekaartje, én het internationale scoutsteken. Mademoiselle ging zowaar voor het eerst sinds haar kindertijd aan het borduren. Gevloekt dat ik heb. Maar uiteindelijk was het resultaat bevredigend, voor alle partijen.
10) Goed nieuws uit het moederhuis. Goed gedaan Annelies, welkom Renée. Je bent ongetwijfeld prachtig, net als je naam. Ik hoop je gauw te mogen ontmoeten!
En ik weet niet helemaal hoe het met hen allemaal zit, maar ik ben er weer bovenop. Kantelmoment was een zeldzame kindvrije vrije dag. Het gebeurt maar zelden, maar ik was toevallig vrij op een donderdag en Jackie mocht naar de crèche. Extra mooi aan thuis zijn op donderdag, is dat er dan een yogales is waar ik naartoe kan. Yoga, het was al meer dan een jaar geleden en ik was nog steeds de meest stijve hark van de klas, maar ik heb ervan genoten. Anderhalf uurtje voor mezelf. Ik was een ander mens. Zoals altijd dacht ik "dit zou ik meer moeten doen". Anders dan altijd maakte ik mezelf niet wijs dat dat dan ook zou gebeuren en dit keer kocht ik dus geen tienbeurtenkaart die maar drie maanden geldig blijft. Slim!
Maar dus. Een goed voornemen: ik ga weer wat regelmatiger proberen te bloggen.
Te beginnen met dit lijstje. Maakte mij blij:
1) Yoga dus.
2) Mijn verjaardag. Intiem gevierd bij Henri met lekker eten. Helaas maakte de vermoeidheid waarvan sprake dat onze weergaloze babysit bij het thuiskomen zei "Amai, jullie zijn vroeg." Tja. Ik wilde alleen maar slapen.
3) Mijn verjaardag. Uitbundiger gevierd in het park, met een heleboel vrienden.
Geïnspireerd door wat wij in parken in Berlijn zagen, stuurde ik op mijn verjaardag een mailtje naar al mijn favoriete mensen. Of ze zondag zin hadden om met mij een glaasje cava te drinken in het park. In Diest - om het merendeel van onze vrienden al te grote verplaatsingen te besparen. Het was een voltreffer. Met een heleboel leuke mensen. Met cava en appelsap. En met kersen en lekkers van Stuckens. En zoals u ziet ook confetti-cakejes van Hema. Die zijn helemaal niet zo lekker, maar ze hebben een belangrijke taak: kinderen vinden ze geweldig. Zodoende blijven er veel meer van die echt lekkere (en ook wel duurdere) koekjes over voor de grote mensen :-)
4) Voetbalpret. Ik ben meer geïnteresseerd in pakweg de voortplanting van de verschillende grassoorten op de Golan-hoogvlakte dan in voetbal, maar het mag gezegd worden: het feit dat de Belgen het tot nu toe nogal goed deden, brengt wel wat sfeer. Op mijn werk bijvoorbeeld, waar hier en daar al eens een collega in volledig zwart-geel-rode outfit gesignaleerd werd. Desalniettemin heb ik nog geen morzel van een match gezien. (trouwens: terwijl ik dit typ zijn ze tegen de VS aan het spelen, naar het gejuich hier in ons gebouw te horen is het gene vette tot nu toe.)
5) de laatste Fou De Coudre van het jaar. Waar plannen gesmeed werden voor volgend jaar. Zoals een Ardeens naaiweekendje. En twee voornemens / uitdagingen van mijnentwege: samen met Miek waag ik me aan de Jacob-broek, (zou neefje Nisse misschien kandidaat zijn?), en samen met Tine maak ik een Jackie-jasje. Omdat ik toch moeilijk geen Jackie-jasje kan maken, daarover was er unanimiteit.
6) een soort van kampeerweekend. Net als we anderhalf jaar geleden met oudjaar deden, trokken we nu met Fienen, mannen en kinderen naar een kampeerhuis in de buurt van onze geboortegrond. Net als anderhalf jaar geleden zag ik daar een beetje tegenop (zoveel inpakken voor zo'n kort tripje!) en net als anderhalf jaar geleden was het reuzeleuk. Anders dan toen zat de baby niet meer in mijn buik maar kroop die lustig rond, genietend van de drukte. Het was geweldig. Mijn vriendinnen zijn fantastisch.
7) avondeten bij De Drie Fonteinen. Neen, dat is geen hoogstaande keuken maar ze kunnen er wel een degelijke steak bakken en de bediening is er vriendelijk én bijzonder kindvriendelijk. Bovendien ligt het ongeveer op de weg van onze regelmatige weekendverblijfplaats (onze ouderlijke woningen dus) naar onze eigen woonst. Precies wat we nodig hadden op zondagavond.
8) alweer een breisel van mijn bomma voor haar achterkleinkind. Het is haar manier om ons regelmatig over de vloer te krijgen. Een toppertje, dit mooie rode jurkje. Een beetje kort misschien, maar dat mag wel bij zo'n kleine pruts.
9) Een paar afgewerkte bestellingen. Uitdagende bestellingen. Van mijn collega die veel scoutsvrienden heeft en dan vlaggetjes wil bestellen waarop dingen staan als "wasbeer en stern", met dan ook graag afbeeldingen van een wasbeer en een stern. Gaat dat? Ja hoor, geen probleem. Ik zeg dat altijd zonder erover na te denken. Na wat gevloek gaat dat dan ook inderdaad. Een wasbeerkop en een sternkop in vilt. Andere bestelling, van diezelfde zotte collega. Geboortevlaggetjes met een afbeelding precies zoals op het geboortekaartje, én het internationale scoutsteken. Mademoiselle ging zowaar voor het eerst sinds haar kindertijd aan het borduren. Gevloekt dat ik heb. Maar uiteindelijk was het resultaat bevredigend, voor alle partijen.
10) Goed nieuws uit het moederhuis. Goed gedaan Annelies, welkom Renée. Je bent ongetwijfeld prachtig, net als je naam. Ik hoop je gauw te mogen ontmoeten!
:-) Het idee is de revue gepasseerd, maar toen drie van mijn collega's, een vriendin én vooral ons moeder dezelfde klachten bleken te hebben, hebben we die mogelijkheid van de lijst geschrapt.
BeantwoordenVerwijderen