Een droevige week, een sterfgeval in de familie. En vooral dan moet je zegeningen tellen.
1. Als je familie geraakt wordt, is die familie extra belangrijk. Dan is het fijn dat iedereen er is. Tous ensemble.
2. De meter. Al zo vaak bejubeld. Die van Jackie dus. Deze week was ze voor het eerst een volwaardige babysit. Ophalen aan de crèche, eten geven, wassen, tanden poetsen, in bedje steken, en dat allemaal met veel plezier van beide partijen.
3. Spinazietaart. Dé spinazietaart uit het "Kookboek voor Meisjes van 8 tot 88" die hier best vaak op het menu staat. Ze zorgde ooit voor een kleine echtelijke crisis toen meneer ze tegen de keukenvloer kieperde, maar dit keer maakte hij ze dus. Met succes.
4. Een fijne film die zich afspeelt in een mooi tijdperk. Mooie kleren dus, I love it.
Spijtig genoeg het einde niet gezien want de dochter had me nodig. Nu ja, wereldschokkend zal het wel niet geweest zijn vermoed ik.
5. Een kind dat zich weer héél gemakkelijk in bed laat leggen. Glimlachend, zonder ook maar het minste gemor. (Het is vooral omdat dat gisteren en vandaag weer andere koek is dat ik me realiseer hoe zalig het was.)
6. Een aangename kennismaking met een geweldig initiatief. Vertelde ik al dat Diest eigenlijk stiekem een geweldige stad is? Ik dacht het wel. Hip en al, helemaal mee met zijn tijd. Ze hebben daar zelfs een pop-up restaurant. In de 1000 hemden is fantastisch. We leerden het kennen dankzij onze geweldige vrienden, die ons er bij wijze van verjaardags- en andere kado's uitnodigden. Helaas is het up-poppen alweer bijna achter de rug (het hangt samen met het wk voetbal). We beleefden er een heerlijke avond en leerden alweer fijn volk kennen.
7. Het beginnen in een volgens mij alweer geweldig boek. Het vorige dat ik van Jonathan Safran Foer las (extreem luid & ongelooflijk dichtbij), was weergaloos, en de paar hoofdstukken die ik van "alles is verlicht" al las, zijn veelbelovend.
8. Een spontaan etentje op ons favoriete terras, dat bovendien ook het terras is dat het dichtst bij ons huis ligt. We zouden dat meer moeten doen, want tegen het einde van dit jaar sluit Au Fond misschien zijn deuren. Daarom, en omdat het eten er zo heerlijk is. (Waarom ze misschien sluiten? Omdat een projectontwikkelaar het gebouw opkocht waar het restaurantje gelegen is. Wellicht komt er een knoert van een ketenwinkel en zal er algauw van het prachtige historische interieur niets overblijven.) Meer weten? Klik hier. (doen!)
9. Mijn nieuwe lunchbox! Verregaande verbouwingen aan het bedrijfsrestaurant nopen ons tot meer creativiteit wat het eten betreft. In plaats van de verschillende kleine potjes met snacks en lunch die meestal verdwalen in mijn tas, neem ik nu één mooi pakketje mee. Heerlijk hoe dat ding me inspireert om gezonde dingen mee te nemen.
10. Ook nog een gevolg van de restaurant-verbouwingen: een bezoekje aan een bedrijfsrestaurant aan de overkant van de straat. Alwaar het eten pakken beter is dan in het onze. Zalig!
1. Als je familie geraakt wordt, is die familie extra belangrijk. Dan is het fijn dat iedereen er is. Tous ensemble.
2. De meter. Al zo vaak bejubeld. Die van Jackie dus. Deze week was ze voor het eerst een volwaardige babysit. Ophalen aan de crèche, eten geven, wassen, tanden poetsen, in bedje steken, en dat allemaal met veel plezier van beide partijen.
3. Spinazietaart. Dé spinazietaart uit het "Kookboek voor Meisjes van 8 tot 88" die hier best vaak op het menu staat. Ze zorgde ooit voor een kleine echtelijke crisis toen meneer ze tegen de keukenvloer kieperde, maar dit keer maakte hij ze dus. Met succes.
4. Een fijne film die zich afspeelt in een mooi tijdperk. Mooie kleren dus, I love it.
Spijtig genoeg het einde niet gezien want de dochter had me nodig. Nu ja, wereldschokkend zal het wel niet geweest zijn vermoed ik.
5. Een kind dat zich weer héél gemakkelijk in bed laat leggen. Glimlachend, zonder ook maar het minste gemor. (Het is vooral omdat dat gisteren en vandaag weer andere koek is dat ik me realiseer hoe zalig het was.)
6. Een aangename kennismaking met een geweldig initiatief. Vertelde ik al dat Diest eigenlijk stiekem een geweldige stad is? Ik dacht het wel. Hip en al, helemaal mee met zijn tijd. Ze hebben daar zelfs een pop-up restaurant. In de 1000 hemden is fantastisch. We leerden het kennen dankzij onze geweldige vrienden, die ons er bij wijze van verjaardags- en andere kado's uitnodigden. Helaas is het up-poppen alweer bijna achter de rug (het hangt samen met het wk voetbal). We beleefden er een heerlijke avond en leerden alweer fijn volk kennen.
7. Het beginnen in een volgens mij alweer geweldig boek. Het vorige dat ik van Jonathan Safran Foer las (extreem luid & ongelooflijk dichtbij), was weergaloos, en de paar hoofdstukken die ik van "alles is verlicht" al las, zijn veelbelovend.
8. Een spontaan etentje op ons favoriete terras, dat bovendien ook het terras is dat het dichtst bij ons huis ligt. We zouden dat meer moeten doen, want tegen het einde van dit jaar sluit Au Fond misschien zijn deuren. Daarom, en omdat het eten er zo heerlijk is. (Waarom ze misschien sluiten? Omdat een projectontwikkelaar het gebouw opkocht waar het restaurantje gelegen is. Wellicht komt er een knoert van een ketenwinkel en zal er algauw van het prachtige historische interieur niets overblijven.) Meer weten? Klik hier. (doen!)
9. Mijn nieuwe lunchbox! Verregaande verbouwingen aan het bedrijfsrestaurant nopen ons tot meer creativiteit wat het eten betreft. In plaats van de verschillende kleine potjes met snacks en lunch die meestal verdwalen in mijn tas, neem ik nu één mooi pakketje mee. Heerlijk hoe dat ding me inspireert om gezonde dingen mee te nemen.
10. Ook nog een gevolg van de restaurant-verbouwingen: een bezoekje aan een bedrijfsrestaurant aan de overkant van de straat. Alwaar het eten pakken beter is dan in het onze. Zalig!
Reacties
Een reactie posten